Escape room: The reality (Part 1).

Καλησπέρα φιλαράκι μου! Ξέρω πόσο σου αρέσει που σου προτείνω δωμάτια, ξέρω πόσο σου αρέσει που παίζεις και έχεις την ευκαιρία να ζήσεις μία μικρή περιπέτεια, να ξεφύγεις λίγο από την καθημερινότητα. Και εμένα μου αρέσει, και σε ευχαριστώ για την στήριξη που μου έχεις δώσει τόσο καιρό. Σήμερα λοιπόν, λέω να πάρω το σοβαρό μου ύφος και να σου δείξω κάποια δωμάτια, τα οποία κρύβουν κάτι παραπάνω από μία απλή ιστορία, κάτι παραπάνω από 10 γρίφους. Κρύβουν μία ταυτότητα, ένα κομμάτι εφημερίδας χαμένο στην άβυσσο των γρίφων. Πάμε λοιπόν, να κάνουμε ένα ταξίδι στην γνώση και την ιστορία, ένα ταξίδι ώστε να δούμε την πραγματική ιστορία πίσω από το πέπλο της διασκέδασης.

(Για να αποφύγω τυχόν παρεξηγήσεις. Το ότι κάποια δωμάτια βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, δεν σημαίνει ότι τα έχουν αντιγράψει. Όλα έχουν την δική τους μοναδική ιστορία και ροή. Απλά για εγκυκλοπαιδικούς λόγους γράφω αυτό το άρθρο)

Paranoic 1 – Escaped.

Δεν χρειάζεται αναφορά στο συγκεκριμένο δωμάτιο ως προς την ποιότητα του, τόσο στους γρίφους όσο και στην διακόσμηση και ατμόσφαιρα. Την ιστορία την ξέρεις, την διαβάζεις. Λέει για ένα πείραμα! Όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο, είναι το πείραμα του Milgram. O Stanley Milgram ο οποίος ήταν ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο Yale, αποφάσισε να ξεκινήσει το πείραμα τον Ιούλιο του 1961, ένα χρόνο μετά τη δίκη του Άντολφ Άιχμαν (Adolf Eichmann) στην Ιερουσαλήμ. Ο Μίλγκραμ επινόησε το πείραμα για να απαντήσει στο ερώτημα “Θα μπορούσε να συμβαίνει ότι ο Άιχμαν και οι συνεργοί του στο Ολοκαύτωμα «απλώς εκτελούσαν διαταγές»; Βάσει αυτού ήθελε να ανάγει το ερώτημα στο γενικότερο σύνολο, προσπαθώντας να αποδείξει πόσο η υπακοή και η κατάσταση πίεσης επηρεάζουν την ανθρώπινη συνείδηση.

Το πείραμα

Ο Stanley Milgram κάλεσε κάποιους φοιτητές του να συμμετέχουν ως εθέλοντες. Τους εθελοντές τους καλούσε ανα ζεύγη «Δασκάλου» – «Μαθητή».  Ο Μαθητής πάντα ήταν κάποιος ηθοποιός συνεργάτης του Milgram, ο οποίος προσποιείτο ότι ήταν εθελοντής.

Το κόνσεπτ ήταν, ότι ο “μαθητής” κλεινόταν σε ένα δωμάτιο και του εφάρμοζαν ηλεκτρόδια που συνδέονταν με τα χέρια του. Ο “δάσκαλος” και ο ερευνητής ήταν σε ένα διπλανό δωμάτιο που υπήρχε μια ηλεκτρική γεννήτρια και μια σειρά από διακόπτες από 15 Volt (Ελαφρύ Shock) σε 375 Volt (Κίνδυνος: Σοβαρό Shock) έως 450 Volt (ΘΑΝΑΤΟΣ).

Η Διαδικασία

Ο «μαθητής» ήταν υποχρεωμένος να μάθει κάποια ζευγάρια λέξεων και ο «δάσκαλος» ονομάτιζε την πρώτη λέξη του ζευγους, ζητώντας την αντιστοιχία από μια λίστα με τέσσερις πιθανές επιλογές.

Ο “δάσκαλος” είχε την υποχρέωση να εφαρμόσει ένα ηλεκτρικό σοκ κάθε φορά που ο μαθητής έκανε ένα λάθος, αυξάνοντας το επίπεδο του σοκ κάθε φορά. Υπήρχαν 30 διακόπτες στη γεννήτρια από 15 Volt (ελαφρύ σοκ) έως 450 Volt (ΘΑΝΑΤΟΣ). Ο “μαθητής” έδινε κυρίως λανθασμένες απαντήσεις και για κάθε μια από αυτές ο δάσκαλος του εφάρμοζε ένα ηλεκτρικό σοκ. Όταν ο “δάσκαλος” δίσταζε να συνεχίσει και στρεφόταν προς τον πειραματιστή για καθοδήγηση, του εδίδετο κάποια εντολή μέσα από ένα πρότυπο εντολών:

Εντολή 1 : παρακαλώ να συνεχίσετε.

Εντολή 2: το πείραμα απαιτεί να συνεχίσετε.

Εντολή 3 : Είναι απολύτως απαραίτητο να συνεχίσετε.

Εντολή 4 : δεν έχετε καμία άλλη επιλογή από το να συνεχίσετε.

Συμπέρασμα

Όταν ο Milgram πρότεινε το πείραμα στο συμβούλιο, ζήτησε να του κάνουν μία εκτίμιση του αριθμού των «δασκάλων», ο οποίοι θα έκαναν το θανατηφόρο ηλεκτροσοκ. Το συμβούλιο απάντησε, ότι κανείς δεν θα έφτανε σε αυτό το σημείο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 65% έφτασε στο σημείο να δώσει το θανατηφόρο χτύπημα, ενισχύοντας την αρχική θέση του Milgram ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, απλά υπακούν σε κάποιον ο οποίος έχει δύναμη και κύρος και αποποιούνται οποιασδήποτε ευθύνης.

Στα δικά μας τώρα φίλε escaper. Στο paranoic 1 λοιπόν, καλείσαι στο τέλος να πάρεις την πιο σημαντική απόφαση. Θα ακολουθήσεις τις εντολές του παρανοϊκού και θα ψήσεις τον φίλο σου για να αποδράσεις; Ή θα προσπαθήσεις να τον σώσεις;

DasExperiment – TheMindtrap Κολωνάκι

Το Mindtrap, κάνει μια πολύ καλή προσπάθεια να ενσωματώσει το role playing στα παιχνίδια της. Σίγουρα θα έχεις διαβάσει ότι, το δωμάτιο το ευχαριστιέσαι για την διαδραστηκότητά του, ή αν είστε δεμένη παρέα θα περάσετε τέλεια. Είναι αλήθεια, το παιχνίδι δίνει χώρο και για να λύσεις γρίφους και για να τρολάρεις με την παρέα σου. Σίγουρα θα είσαι υποψιασμένος, για το τι θα δεις, από την ομότιτλη ταινία. Αυτό που ίσως δεν ήξερες είναι ότι τόσο η ταινία, όσο και το δωμάτιο βασίζoνται σε ένα πείραμα γνωστό και ως

StanfordPrisonExperiment.

Το πείραμα

Το πραγματοποίησε ο Filip Zimbardo το 1973 στο πανεπιστήμιο του Stanford. Ο Filip ήθελε να μελετήσει τις ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει η μετατροπή ενός ατόμου σε ρόλο δεσμοφύλακα ή φυλακισμένου, αφορμώμενος την σκληρή συμπεριφορά των αμερικάνων δεσμοφυλάκων. Κύριος στόχος του, ήταν να μελετήσει αν η βίαιη συμπεριφορά που έδειχναν ορισμένοι δεσμοφύλακες απέναντι στους φυλακισμένους, ήταν απόρια κάποιας ψυχολογικής διαταραχής (π.χ σαδισμός) ή του περιβάλλοντος της φυλακής.

Διαδικασία

Ο Φίλιπ, έδωσε προσκλήσεις σε 75 άντρες φοιτητές του. Οι προσκλήσεις περιείχαν ένα ψυχολογικό τεστ, το οποίο έπρεπε να απαντήσουν υποχρεωτικά όλοι οι συμμετέχοντες, με σκοπό να φιλτραριστούν τα άτομα που είχαν κάποια ψυχολογική ή σωματική ασθένια ή ήταν χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Από τους 75 αυτούς φοιτητές, επιλέχθηκαν οι 21 οι οποίοι πληρώθηκαν 15 ευρώ για κάθε μέρα που συμμετείχαν στο πείραμα. Ο Φίλιπ με την τεχνική «κορώνα-γράμματα» χώρισε τους φοιτητές σε 10 φυλακισμένους και 11 δεσμοφύλακες. Έδεσε τα μάτια των «φυλακισμένων» και έδωσε εντολή στους «δεσμοφύλακες» να οδηγήσουν τους «φυλακισμένους» στο υπόγειο του πανεπιστημίου, το οποίο είχε προσαρμοστεί ώστε να μοιάζει με κανονική φυλακή. Σκοπός ήταν τόσο οι «δεσμοφύλακες» όσο και οι «φυλακισμένοι» να μπουν στον ρόλο τους.

Συμπέρασμα

Φάνηκε ότι τόσο οι «δεσμοφύλακες» όσο και οι «φυλακισμένοι» προσαρμόστηκαν πολύ εύκολα και γρήγορα στον ρόλο τους. Την πρώτη μέρα, τα πράγματα κυλούσαν ομαλά και δεν υπήρχαν εντάσεις. Από την δεύτερη μέρα όμως, τα πράγματα πήραν μια πιο σκληρή τροπή καθώς οι «δεσμοφύλακες» παρουσίαζαν πιο βίαιη και σαδιστική συμπεριφορά, σε αντίθεση με τους φυλακισμένους που δέχονταν αδιαμαρτύρητα την συμπεριφορά αυτή. Το πείραμα μετά από 6 μέρες τερματίστηκε, λόγω ψυχολογικών τραυμάτων που δημιουργήθηκαν τόσο σε δεσμοφύλακες όσο και στους φυλακισμένους. Σύμφωνα με συνεντέυξεις στους φοιτητές και στον ίδιο τον Φίλιπ, οι «δεσμοφύλακες» αποποίηθηκαν της ευθύνης για τα πεπραγμένα τους καθώς εκτελούσαν έναν ρόλο. Επίσης πολλοί είπαν, ότι τους άρεσε που είχαν εξουσία και κύρος. Όπως και να έχει, ο Φίλιπ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τόσο το περιβάλλον της φυλακής όσο και η εξουσία είναι καταλυτικά ώστε να δείχνουν μια τέτοια συμπεριφορά οι δεσμοφύλακες.

Στο δωμάτιο λοιπόν, τα πράγματα είναι πιο χαλαρά και υπάρχουν εκεί φοβεροί και καλοί άνθρωποι να επέμβουν σε οτιδήποτε. Αν μπεις στον ρόλο θα δεις την πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει. Απλά φρόντισε να το διασκεδάσεις και σου προτείνω να πάρεις κόντρα ρόλο όταν το παίξεις. Για πιο πολύ πλάκα.