ΤΟ ΑΜΥΘΗΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΚΟΣΤΙΣΕ ΤΟ Bitter Sweet Symphony των Verve ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Cruel Intentions

Για το Bitter Sweet Symphony, αυτό σημαίνει… Cruel Intentions ή αλλιώς ελληνιστί «Ερωτικά Παιχνίδια». Παρότι το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1997, για τους περισσότερους συνδέθηκε με το 1999 όταν και «έντυσε» την τελευταία σκηνή του φιλμ.

Εκείνο που ωστόσο δε γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος είναι πως αυτό κόντεψε να μην συμβεί, παρότι η εν λόγω σκηνή γράφτηκε για να «κουμπώνει» πάνω του. Πιο συγκεκριμένα, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα φάνταζε αδύνατο για λόγους ανωτέρας βίας.

Χάρη στους Rolling Stones για την ακρίβεια, κατέληξε να κοστίσει στους παραγωγούς της ταινίας, το 10% του συνολικού της προϋπολογισμού. Η ιστορία έχει ως εξής: Ο τότε μάνατζερ του συγκροτήματος Άλεν Κλάιν κατέθεσε μήνυση εναντίον των Verve για κλοπή των πνευματικών δικαιωμάτων των Stones. To «Bitter Sweet Symphony» έχει ένα sample από την ορχηστρική διασκευή που έκαναν εκείνοι στο «The Last Time» από το μουσικό πρότζεκτ Andrew Oldham Orchestra και παρότι οι Verve είχαν εξασφαλίσει την πρέπουσα άδεια, χρησιμοποίησαν εν τέλει ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος από αυτό που είχε εξαρχής συμφωνηθεί.

Έτσι, ο Κλάιν στον οποίον ανήκαν τα δικαιώματα της μουσικής των Stones από τα ’60s, τους μήνυσε με αποτέλεσμα να δικαιωθεί και μεταξύ άλλων να χρειαστεί να μπουν τα ονόματα των Μικ Τζάγκερ και Κιθ Ρίτσαρντς δίπλα σε αυτό του Ρίτσαρντ Άσκροφτ που έγραψε τη νεότερη εκδοχή του τραγουδιού. Μάλιστα, ο μπροστάρης των Verve εξακολουθεί ακόμη να παραπονιέται για αυτό: «Μόνο ο θεός ξέρει πόσα εκατομμύρια μου έκλεψε κάποιος το 1997 και ακόμα τα έχει», δήλωσε σχετικά πριν από ένα χρόνο.

Εξαιτίας της προαναφερθείσας δικαστικής διαμάχης, οι παραγωγοί του Cruel Intentions πέρασαν από σαράντα κύματα για να μπορέσουν να το έχουν στο soundtrack του. «Έγραψα το τέλος πάνω σε αυτό το τραγούδι γιατί έδενε τέλεια. Και μετά μάθαμε ότι είναι οι Rolling Stones», εξήγησε πρόσφατα ο σκηνοθέτης του έργου Ρότζερ Κάμπλ στο Entertainment Weekly για να προσθέσει αμετανόητος ο παραγωγός Νιλ Μόριτζ: «Το τραγούδι στοίχισε σχεδόν 1 εκατ. δολάρια, που ήταν περίπου το 10% του προϋπολογισμού. Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε ελπίδες να το πάρουμε, δοκιμάσαμε άλλα 200 τραγούδια στη θέση του. Δε μπορέσαμε να βρούμε τίποτα ούτε να το πλησιάζει καν. Το άξιζε πραγματικά.»

Πηγη