Το μυστήριο του Κάσπαρ Χάουζερ που δεν λύθηκε ποτέ

Πρόκειται για μια από τις πιο περίεργς ιστορίες του κόσμου. Πίσω της κρύβεται ένα μυστήριο τόσο μεγάλο, που έχει γίνει θέμα για πάνω από 300 βιβλία. Και παρόλο που χιλιάδες άνθρωποι την έχουν αναλύσει, παραμένει άλυτη. Για τι πρόκειται; Για μια απίστευτη συνωμοσία ή για μαι απλή περίπτωση τυχοδιώκτη;

Όλα ξεκίνησαν το πρωινο της 26ης Μαΐου του 1828 στην Νυρεμβέργη. Εκείνη την ημέρα ήταν αργία και πολύ λίγοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν στον δρόμο. Ένας εργασιομανής τσαγκάρης πρόσεξε έναν νεαρό να περιπλανιέται άσκοπα στον δρόμο, φορώντας κουρέλια. Ήταν ταλαιπωρημενος, περπατούσε σαν να είχε πιει ενώ δεν έμοιαζε τα ξεπερνούσε τα 17.

Όταν τον πλησίασε τον ρώτησε αμέσως αν έψαχνε κάτι και αν μπορούσε να τον βοηθήσει. Ο νεαρός δεν απάντησε, παρά μόνο έβγαλε από την τσέπη του ένα γράμμα το οποίο έγραφε πως έπρεπε να παρουσιαστεί επειγόντως στον διοικητή του 6ου συντάγματος Ιππικού της Νυρεμβέργης.

Ο τσαγκάρης αποφάσιε να τον πάει μπροστά στον διοικητή. Όταν οι υπηρέτες του τελευταίου προσφέρθηκαν να τον περιποιηθούν, εκείνος αντέδρασε παράξενα. Δεν έδειχνε και πολύ πολιτισμένος, πιο άγριος από τα συνηθισμένα, και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το λουκάνικο ή την μπύρα, σαν να μην ήξερε τι ήταν. Όταν είδε το ψωμί το έκανε μια χαψιά και ήπιε το νερό σαν να μην υπάρχει αύριο. Όταν τον ρωτούσαν κάτι απαντόυσε «δεν ξέρω» και πότε πότε έλεγε, «θέλω να γίνω καβαλάρης, σαν τον πατέρα μου».

Ο διοικητής δεν πήρε τις απαντήσεις που ήθελε και τον πήγε στην αστυνομία. Κι εκεί όμως δεν βγήκε άκρη. Οι αστυνομικοί δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν. Όταν του έδωσαν χαρτί και μολύβι, εκείνος έγραψε μόνο το όνομά του. «Kaspar Hauser». Ήταν ένα όνομα που θα γινόταν το επίκεντρο του πιο παράξενου και άλυτου μυστηρίου της Ευρώπης.

Ο Κάσπαρ οδηγήθηκε στον πύργο του Vestner, όπου φυλασσόταν από έναν δεσμοφύλακα και τον επισκεπτόταν συχνά ένας γιατρός και τα παιδιά του δεσμοφύλακα. Ο εντεκάχρονος γιός του δεσμοφύλακα Hiltel, του δίδαξε το αλφάβητο. Όταν μεταφέρθηκε στο σπίτι του δεσμοφύλακα, ο Hiltel παρατήρησε κάποια παράξενα πράγματα στο αγόρι. Δεν ντρεπόταν όταν τον έπλεναν ενώ φάνηκε να μην ξεχωρίζει τον άντρα από τη γυναίκα, παρά μόνο από τα ρούχα τους. Είχε μονίμως ένα ήρεμο χαμόγελο στο πρόσωπό του.

Η αστυνομία εξέταζε συνεχώς την περίπτωσή του. Ο νεαρός είχε πάνω του δυο γράμματα, το ένα πιο αινιγματικό από το άλλο. Και τα δυο ήταν γραμμένα στην βαυαρική διάλεκτο. Το πρώτο έγραφε πως ο αποστολέας, ένας μεροκαματιάρης, έστελνε το παιδί του να γίνει στρατιώτης στην Νυρεμβέργη και πίστευε ότι μπορεί να μάθει οτιδήποτε. Η μητέρα του το είχε εγκαταλείψει σε αυτόν και το αγόρι ήταν πάντα περιορισμένο μέσα στο σπίτι. Έκλεινε όμως με ένα αινιγματικό αλλά και ανατριχιαστικό τρόπο: «Αν δε μπορείτε να τον κρατήσετε, σφάξτε τον ή κρεμάστε τον από την καπνοδόχο».
Το δεύτερο γράμμα ήταν μάλλον ένα γράμμα από την μητέρα του. Το παιδί είχε γεννηθεί το 1812. Ο πατέρας του ήταν νεκρός. Εκείνη ήταν φτωχή και αναγκάστηκε να δώσει το παιδί, με την οδηγία να υπηρετήσει στο Ιππικό , όπως και ο πατέρας του. Το μυστήριο γινόταν όλο και πιο περίπλοκο.

Ο Κάσπαρ μετά την υιοθεσία του

Η ιστορία του Κασπάρ έγινε γνωστή σε ολόκληρη την Νυρεμβέργη. Μαζί του ασχολήθηκε ο διάσημος εγκληματολόγος, Anselm Ritter von Feuerbach, ο οποίος μεσολάβησε ώστε να δοθεί για υιοθεσία. Συγχρόνως, έψαχνε και την υπόθεσή του. Ο άνθρωπος που τον υιοθέτησε ήταν ένας καθηγητής πανεπιστημίου. Έμαθε τα πάντα στον Κάσπαρ και εκείνος ρουφούσε σαν σφουγγάρι. Έφτασε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο και μπορούσε πλέον να μιλήσει καθαρά.

Το 1829 έγραψε την αυτοβιογραφία του. Μεγάλωσε σε ένα κελί που δεν έμπαινε φως και για πολύ καιρό, τρεφόταν με ψωμί και νερό. Κάποια στιγμή ο «άνθρωπος» που τον επισκεπτόταν του έδωσε μερικά βιβλία και τον πρόσταξε να μάθει γραφή και ανάγνωση. Μια μέρα εμφανίστηκε και του είπε πως έπρεπε να φύγουν. Αργότερα βρέθηκε να περπατά στους δρόμους της Νυρεμβέργης.

Το μνημείο στην Νυρεμβέργη

Η ιστορία του έγινε ακόμα πιο μυστήρια, όταν κάποιος αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει. Προσπάθησε να τον μαχαιρώσει στον λαιμό μέσα στο σπίτι του, αλλά ο Κάσπαρ έσκυψε και δέχθηκε το μαχαίρι στο μέτωπο. Λιποθύμησε στην προσπάθειά του να ξεφύγει. Ο νεαρός βρισκόταν σε κατάσταση σοκ, ωστόσο περιέγραψε τον παραλίγο δολοφόνο του, όσο καλύτερα μπορούσε. Είπε πως πριν αποπειραθεί να τον δολοφονήσει του είπε: «Πρέπει να πεθάνεις πριν φύγεις από τη Νυρεμβέργη». Ξεκίνησε αμέσως έρευνα, αν και η κοινή γνώμη πίστεψε πως ο Κάσπαρ προκάλεσε μόνος του τα τραύματά του, προσπαθώντας να ξανακερδίσει την προσοχή της πόλης.

Υιοθετήθηκε ξανά από έναν λόρδο ονόματι Stanhope, ο οποίος όμως τον βαρέθηκε και τον παράτησε στο σπίτι ενός γνωστού του. Κι εκεί ο Κάσπαρ συμπεριφερόταν παράξενα. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1832, συνάντησε έναν άντρα σε ένα πάρκο που είχε πληροφορίες για την μητέρα του. Ο άγνωστος του επιτέθηκε με μαχαίρι και τον τραυμάτισε θανάσιμα στον πνεύμονα και το συκώτι. Ο Κάσπαρ Χάουζερ, δέχθηκε δολοφονική επίθεση για δεύτερη φορά. Επιτυχημένα αυτή τη φορά. Το ερώτημα ήταν γιατί;

«Ενθάδε κείται ο Κασπάρ Χάουζερ, ένα αίνιγμα της εποχής του, η καταγωγή του άγνωστη, ο θάνατος του μυστηριώδης»…

Μια απίθανη συνωμοσία

Μερικοί υποστηρίζουν πως ο Κάσπαρ ήταν μια αθώα ψυχή που χειραγωγήθηκε. Άλλοι πάλι λένε πως ήταν ένας ικανότατος τυχοδιώκτης, που εκμεταλλεύτηκε πρόσωπα και καταστάσεις. Ο εγκληματολόγος Feuerbach στην έρευνά του κατέληξε πως, αν και αρχικά ήταν αρκετά αρνητικός, ο Κάσπαρ Χάουζερ ήταν ο νόμιμος διάδοχος του Δούκα του Baden, όπως αργότερα έγραψε και στο βιβλίο του. Ο Δούκας του Baden έκανε τρείς γιούς οι οποίοι πέθαναν, ενώ οι κόρες του έζησαν όλες. Ο ίδιος, όταν δηλητηριάστηκε, υποστήριξε ότι το ίδιο έγινε και με τους γιούς του. Το πρώτο παιδί, ο Κάσπαρ, αντικαταστάθηκε με ένα νεκρό παιδί ενός χωρικού και δόθηκε σε έναν στρατιώτη για να το κρατήσει έγκλειστο σε ένα σπίτι. Η μητριά του Δούκα, επωφελήθηκε απ’ όλη αυτή την κατάσταση για να τοποθετήσει στην θέση του Δούκα τον γιό της, Leopold. Κάποια χρόνια αργότερα ο βασιλιάς Ludwig της Βαυαρίας, φέρεται να παραδέχτηκε στο ημερολόγιό του πως ο Κάσπαρ ήταν ο «νόμιμος Μεγάλος Δούκας του Baden».

Όλα αυτά τα χρόνια, ο νόμιμος διάδοχος λοιπόν κρυβόταν σε ένα σπίτι και αργότερα θα γινόταν ένας απλός στρατιώτης. Τέλειο σχέδιο, ισχυρίστηκε ο Feuerbach, ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά νεκρός σε ένα ταξίδι του, όπου θα συναντούσε κάποιον για να συζητήσει για τον Κάσπαρ. Το ίδιο και ο γιός του, λίγα χρόνια αργότερα.

Η ιστορία του Κάσπαρ παραμένει ένα άλυτο μυστήριο μέχρι σήμερα. Αποτέλεσε αγαπημένο θέμα της λογοτεχνίας, της εγκληματολογίας και του κινηματογράφου. Το 1974, ο σκηνοθέτης Werner Herzog παρουσίασε εξαιρετικά επιτυχημένα, την δική του εκδοχή για την ζωή του στην ταινία «Το αίνιγμα του Kaspar Hauser».

Πηγή