Όνομα
Δημήτρης
Επίθετο
Βερλέκης
Όνομα ομάδας
Δεν έχουμε κάποιο μόνιμο, καθώς εξαρτάται από το ποια άτομα θα απαρτίζουν την ομάδα. Θυμάμαι 6 διαφορετικά ονόματα, καθένα εκ των οποίων έχει χρησιμοποιηθεί σε τουλάχιστον 10 παιχνίδια. Υπάρχει στο μυαλό μου ένα που θέλω να μονιμοποιήσω, όμως προς το παρόν το κρατάω ως υποψήφιο brand name, αν ποτέ δημιουργήσω δικά μου δωμάτια απόδρασης.
Πόσα δωμάτια έχεις παίξει
Αυτή τη στιγμή 327. Σήμερα το βράδυ θα γίνουν 328.
Πρώτη επαφή με Escape Rooms
“A Weird Student” στο Escaped τον Μάρτιο του 2016.
Αγαπημένα δωμάτια
Έχω ένα spreadsheeet με το πλήρες ιστορικό όλων των δωματίων που έχω παίξει. Ημερομηνίες, διάρκεια, αποτελέσματα, χρόνους, τιμές, συμπαίκτες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ε, προφανώς, εκεί μέσα υπάρχει και το ranking των αγαπημένων μου δωματίων, οπότε θα πω ενδεικτικά το top 10:
10. Chapter 1 – Missing Emma (Lockey) – Λατρεύω την παραλληλία, ενώ έχει και τα πιο έντονα vibes Έπαυλης Paradox που έχω νιώσει τελευταία.
9. Sir Lock VS Dr. Moriarty (Sir Lock’s House) – Εδώ από την άλλη έχουμε ένα μίνι Paradox. Μακάρι να μην έκλεινε και να γινόταν μεγαλύτερο.
8. The Sacrifice (Disappear) – Το πιο μεστό δωμάτιο τρόμου που έχω πάει. Εννοείται θα ήθελα περισσότερους γρίφους.
7. Exam (The Rubicon) – Το πιο challenging δωμάτιο που έπαιξα ποτέ.
6. The Dark Side of the Elements (Exit Plan) – Τα πιο παραμυθένια, χειροποίητα σκηνικά που υπάρχουν. Θα ήθελα να έχει κι άλλο.Από εδώ και κάτω δε θα άλλαζα απολύτως τίποτα:
5. Το Ωδείον (Paradox Project) – Ο γρίφος με το κατευθυντικό λουκέτο είναι ο αγαπημένος μου διαχρονικά.
4. Mystic Project (Mystic Corporation) – Σκηνοθετικό αριστούργημα. Γρίφοι και τρόμος σε μοναδική ισορροπία.
3. Το Βιβλιοπωλείον (Paradox Project) – Αν το δούμε αντικειμενικά είναι το καλύτερο δωμάτιο που έχω παίξει.
2. The Order of Light (Braincells) – Νομίζω δεν έχει υπάρξει δωμάτιο που να ταυτίζεται περισσότερο με τον τρόπο σκέψης μου.
1. Η Έπαυλη (Paradox Project) – Δεν έχω ξανανιώσει τέτοια πρωτόγνωρη εγκεφαλική ηδονή σε κανένα άλλο παιχνίδι μέχρι και σήμερα.PS: Επιφυλάσσομαι για νέα entries στο top 10 όταν παίξω Ice Tiki και Chapel & Catacombs. Είναι τα δωμάτια που κρατάω για “επετειακές” επισκέψεις στα 350 και τα 400 δωμάτια.
Χειρότερο δωμάτιο
Προφανώς υπάρχει αντίστοιχο bottom 10, αλλά θα αναφερθώ ονομαστικά μόνο σε παιχνίδια από venues που έχουν κλείσει. Στα υπόλοιπα θα δώσω πιο ειλικρινείς τίτλους με βάση την εμπειρία της επίσκεψής μου. Όποιος τα έχει επισκεφθεί πιθανότατα θα καταλάβει για ποια μιλάω. Δεν έχει νόημα να αναφέρω ονόματα, γιατί τα γούστα διαφέρουν. Μπορεί κάποιος άλλος να πάει και να περάσει υπέροχα:
10. Χαμηλοτάβανη Πυραμίδα
9. Ένα Φως Στην Έξοδο Ρε Παιδιά
8. Γεωγραφικό Έγκλημα
7. Amphipolis Tomb (The Mindtrap – Μαρούσι) – Τύμβο με πλακάκια και λάμπες οροφής δεν έχω ξαναδεί.
6. Τα Τρία Σκουπόξυλα & οι Δύο Γυψοσανίδες
5. The Anniversary (The Mindtrap – Παλλήνη) – Ό,τι δεν ήταν χαλασμένο, είχε ξεμείνει στον χώρο από παλιότερο παιχνίδι και δεν ήταν για χρήση.
4. Επιβίωση σε Υψηλές Τάσεις
3. Las Vegas (Game Over – Νέα Σμύρνη) – Ό,τι άλλο έχω παίξει στην εν λόγω εταιρεία ήταν υπέροχο, όμως εδώ όταν πήγαμε υπήρχαν 3 τεχνικές αστοχίες και 2 λάθος διατυπωμένοι/διορθωμένοι γρίφοι.
2. Πυραμίδα με Πόμολα (Δεν μου πάνε και πολύ καλά οι πυραμίδες γενικώς…)
1. Χρονομήχα-ΤΙ…;Καλύτερη επίδοση
Σε επίπεδο ομάδας θα πω το “Exam”, στο οποίο είμαστε εδώ και 3 χρόνια στην κορυφή του Hall of Fame, το “Se7en” του Mindtrap από το οποίο αν και με μικρή εμπειρία τότε, είχαμε αποδράσει – στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν κατόρθωμα – και το “Ωδείον”, από το οποίο είχαμε βγει με σχεδόν μισή ώρα υπόλοιπο, έχοντας πάρει, αν θυμάμαι σωστά, μόνο μία βοήθεια.
Ατομικά, δε θα ξεχάσω ποτέ το “Baker Street” στο Mindtrap του Χαλανδρίου, το οποίο είχα επισκεφθεί με λιγότερα από δέκα δωμάτια στο ενεργητικό μου.
Για το τελευταίο λουκέτο, είχε έναν πολύ χρονοβόρο γρίφο, που έπρεπε να αποκρυπτογραφήσεις κείμενο (γύρω στα 300 γράμματα) χρησιμοποιώντας έναν κώδικα αντικατάστασης και μετά να το συγκρίνεις με δύο λέξεις – κλειδιά που έβρισκες ως αποτέλεσμα άλλου γρίφου, για να προκύψει ένας κωδικός με 4 γράμματα.
Για να γλιτώσουμε λοιπόν χρόνο, το έλυσα ανάποδα. Κρυπτογράφησα μόνο τα 14 γράμματα των δύο λέξεων – κλειδιών, μετασχημάτισα λίγο τη διαδικασία σύγκρισης για να δουλεύει στο κρυπτογραφημένο κείμενο, βρήκα σε αυτό λύση με 4 γράμματα και απλώς τα αποκρυπτογράφησα, γλιτώνοντας 250-300 “μεταφράσεις” γραμμάτων.
Βάζω τον κωδικό στο λουκέτο, παίρνω το κλειδωμένο πόμολο, το βάζω στην έξοδο, ανοίγω την πόρτα και βλέπω στο βάθος του διαδρόμου να τρέχει η GM φωνάζωντας “ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΟΙΞΕΣ;”, ενώ έπιανε το κεφάλι της. Όταν εξήγησα τι έκανα, μου έκαναν δώρο τα props που είχα φορέσει για τη φωτογραφία του δωματίου.
Αυτό ήταν. Ενθουσιάστηκα τόσο, που εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι τα escape rooms θα γίνουν το αγαπημένο μου hobby.
Χειρότερη επίδοση
Έχω τρία παραδείγματα που αφορούν εμάς και δύο που αφορούν τους GMs:
1. “Medical Psycho” στο ίδιο κατάστημα με το “Baker Street” λίγο καιρό μετά. Πήγαμε εξάδα με δύο άτομα να παίζουν πρώτη φορά και ήμασταν όλοι χωρισμένοι, με τη συνεργασία να είναι απαραίτητη. Και μισή επιπλέον ώρα να είχαμε, μάλλον δε θα βγαίναμε ούτε τότε.
2. “Grim Reaper” στο Escaped. Υπέροχο παιχνίδι, με εξαιρετικό συνδυασμό τρόμου και κωμωδίας. Δεν είχαμε παίξει τίποτα τρομακτικό ως τότε και μέχρι να σταματήσουμε να φοβόμαστε τα πάντα, ήταν ήδη αργά. Μας έδωσαν περίπου ένα έξτρα δεκάλεπτο για να ολοκληρώσουμε το gameplay.
3. “Chapter 2 – Searching Emma” στο Lockey. Πήγαμε δυάδα, για back to back με το πρώτο μέρος. Κακή επιλογή, γιατί τα δυο παιχνίδια μαζί είναι πάνω από 3 ώρες. Το δεύτερο είναι λίγο πιο δύσκολο, έχει και μια ανισορροπία φόρτου στο gameplay της δυάδας, δεν ήθελε και πολύ, έγινε “πουρές” το μυαλό μου περίπου στα μισά του δωματίου και μετά από το σημείο αυτό, η συμπαίκτριά μου έπαιζε σχεδόν μόνη της. Όταν πήγαμε είχε διάρκεια 90 λεπτά και εμείς κάναμε 96. Τώρα δυστυχώς το έχουν μεγαλώσει στα 110 λεπτα, υποθέτω επειδή γκρινιάζουν όσοι δεν βγαίνουν… Λέω δυστυχώς, γιατί για μένα έχει μεγάλη αξία η αγωνία και η λαχτάρα για απόδραση. Θα έπρεπε να είναι κομμάτι της διασκέδασης. Στο συγκεκριμένο, δεν απέδρασα εγκαίρως και το ευχαριστήθηκα απίστευτα, γιατί άξιζε να μας “κρατήσει μέσα”.
GM-1. “Sector B-32” στο Rubicon, ένα δωμάτιο που κατά τα άλλα είναι η χαρά του “λουκετάκια”. Μας έχει πει ο GM από την αρχή ότι ένα στοιχείο χρησιμοποιείται δύο φορές. Λύνουμε έναν γρίφο μπροστά από ένα διακοσμητικό κοντέρ με μετρητές, παίρνουμε ένα αντικείμενο που έμοιαζε με μπαταρία (τελικά ήταν κάτι άλλο…) και κολλάμε εκεί. Ζητάμε hint, ο GM δεν έχει δει ότι λύσαμε τον γρίφο και μας δίνει ηχητικό hint για να μας στείλει ξανά στην κονσόλα με το κοντέρ. Θυμάμαι λοιπόν εγώ ότι κάτι ξαναχρησιμοποιείται και αρχίζω να ξεβιδώνω το κοντέρ, που πασιφανώς δεν μπορεί να παίρνει ρεύμα από κάπου, με ένα εργαλείο που ξαναχρησιμοποιήσαμε νωρίτερα, μήπως έχει κάτι κρυμμένο. Βγάζω το καπάκι του με τους μετρητές επάνω, βλέπω ότι από πίσω έχει κάτι σύμβολα γραμμένα (μάλλον από προηγούμενη χρήση πριν το δωμάτιο) και βλέπω και κάτι υποδοχές πίσω από τον έναν μετρητή, που κάποιες έχουν – ας πούμε – τρανζιστοράκια και κάποιες όχι. Στη δε “τρύπα” πίσω από το καπάκι του κοντέρ είναι πεσμένα όσα λείπουν. Ώπα λέω, εδώ έχουμε γαμάτο αυτοματισμό και αρχίζω να τα κουμπώνω. Ο δε GM, δεν ψήθηκε να πει κάτι της μορφής “η κονσόλα είναι διακοσμητική” ή “αυτό δεν πρέπει να ανοίξει”, παρά απτόητος μας έλεγε επί ένα τέταρτο “ακούστε προσεκτικά και θα καταλάβετε τι πρέπει να γίνει” και ξαναέπαιζε το ίδιο ηχητικό γι’αυτό που λύσαμε νωρίτερα. Μετά από μπόλικη αγανάκτηση και 3-4 φορές που ρωτήσαμε αν πρέπει να συνδυάσουμε το κοντέρ με το αντικείμενο που βγάλαμε στον προηγούμενο γρίφο, κατάλαβε ότι τον έχουμε λύσει και μας ρώτησε μήπως έχουμε ήδη ανοίξει το σχετικό λουκέτο. Μετά ψύχραιμος, μας λέει “το αντικείμενο που έχετε στα χέρια σας, δεν ταιριάζει σε αυτά που ξεβιδώσατε”. Για την ιστορία, δε βγήκαμε για 40 δευτερόλεπτα.
GM-2. “Upside Down” στο κλειστό πλέον Mindtrap Παλλήνης. Θα μπορούσε να είναι διασκεδαστικό, αν η GM δεν είχε ξεχάσει να κλείσει ένα μαγνητικό ντουλάπι ή αν όταν τη ρωτήσαμε βλέποντας το εν λόγω ντουλάπι ανοιχτό με το που ξεκίνησε το δωμάτιο, δε μας είχε απαντήσει “Δεν είναι ανοιχτό από λάθος. Έτσι πρέπει να είναι”. Το ντουλάπι είχε μέσα 3 στοιχεία για τρεις διαφορετικούς γρίφους (κανένας δεν ήταν ο πρώτος) και bonus ένα διαφανές σακουλάκι με τρία ελατήρια, πιθανόν ξεχασμένο από κάποια απόπειρα επισκευής… Τα δε στοιχεία, αρκούσαν για να λύσεις τον γρίφο που άνοιγε την πόρτα προς το δεύτερο δωμάτιο, όπου και βρισκόταν ήδη ένας παίκτης χωρισμένος από την υπόλοιπη ομάδα, αλλά και τον γρίφο που αμέσως μετά, έδινε τα στοιχεία για ξεκλειδωθεί ο τρίτος χώρος. Για να καλύψει το λάθος η GM μας είπε ότι δεν έχουμε ακόμα όλα τα στοιχεία για κανέναν από τους δύο γρίφους… Όταν έφτασε η ώρα να λύσουμε τον πρώτο, ψάχναμε εμείς για έξτρα στοιχεία που δεν υπήρχαν, για να μας δώσει τελικά βοήθεια μόνο όταν πατήσαμε το παραδοσιακό hint button “Έχετε ήδη όλα τα στοιχεία από το ντουλάπι”. Ο δε μηχανισμός για την είσοδο στον τρίτο χώρο ήταν χαλασμένος και αφού σπαταλήσαμε 11-12 λεπτά και δύο hints για να καταλάβει ότι έχουμε βρει τη λύση, μπήκε στο δωμάτιο με αργό βήμα, χωρίς να παγώσει τον χρόνο, για να χαστουκίσει το σχετικό – επίσης προβληματικό – ντουλάπι, να βάλει με ταχύτητα σαλιγκαριού τον κωδικό που είχαμε δοκιμάσει ξανά και ξανά, για να καταλήξει να τραβήξει με το βάρος του σώματός της το καπάκι, ώσπου να ανοίξει. Με ηρεμία και νοχελικότητα, γύρισε για να μας εξηγήσει πώς το έλυσε, χωρίς να μας αφήσει να τη διακόψουμε και χωρίς να μας αφήσει να πάρουμε ό,τι είχε το ντουλάπι μέχρι να τελειώσει, ενώ ο χρόνος έτρεχε. Για κερασάκι στην τούρτα, όταν ζητήσαμε άλλη μια βοήθεια προς το τέλος μέσα σε πανικό για να προλάβουμε να βγούμε, μας έστειλε τρία απανωτά hints για γρίφους στους οποίους δεν είχαμε ακόμη φτάσει…
Καλύτερο performance σε E.R.
Έχω συναντήσει πολλά εκπληκτικά performances, αλλά υπάρχουν ορισμένα που θα δυσκολευτώ να ξεχάσω. Ενδεικτικά, με σειρά επίσκεψης:
1. Η κοπέλα που έκανε τον τρελοκαπελά όταν επισκεφθήκαμε το “Follow the White Rabbit”.
2. Όλοι οι ηθοποιοί – αξίζει αναφορά και στην εκπληκτική σκηνοθεσία – στο “Mystic Project”.
3. Ο Ηλίας Λαθύρης της Raven, είτε ως ο παραμορφωμένος κανίβαλος με τους πιο ανατριχιαστικούς ήχους που άκουσα ποτέ σε escape room, είτε ως βασανισμένος Connor.
4. Τα δύο αδέρφια του Why, σε μια εμπειρία που είναι περισσότερο βιωματική παράσταση, παρά δωμάτιο απόδρασης.Πιο φιλική υποδοχή σε E.R.
Εδώ υπάρχουν πάρα πολλοί ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι που έχω γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια. Θα αναφέρω ενδεικτικά ορισμένους από τους πιο ενθουσιώδεις ή αυτούς που έχουν κάνει το “extra mile” και το πού τους έχω συναντήσει, ομοίως με σειρά επίσκεψης:
1. Γιώργος Κωστάκης – Escaped
2. Βεργίνα Σαββίδη – Exodus / Paradox Project
3. Λιάνα Σπαή – No Exit
4. Ελπίδα Χαλίδου – The Mindtrap Νέας Σμύρνης
5. Δημήτρης Σάββας – Όπου υπάρχει Athens Clue
6. Ιάκωβος Κυριακάκης – Mystic Corporation
7. Λάζαρος – VR Utopia
8. Ελένη & Ηλίας – Adrenaline Donors
9. Κατερίνα & Τριαντάφυλλος – Breakout στις Σέρρες. Να πάτε αν σας βγάλει ο δρόμος σας.Ποιο δωμάτιο θα ήθελες να είχες κατασκευάσει
Καθαρά από άποψη κατασκευής, θα πω Mystic Project, The Order of Light, The Dark Side of the Elements, El Exorcista και Death Row.
Ποιο δωμάτιο δε θα έπαιζες ακόμη και να σε πληρώνανε;
Από τα δωμάτια που λειτουργούν αυτή τη στιγμή, θα πήγαινα σε όλα. Στο παρελθόν, αν και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί να το επισκεφθεί κάποιος, απέφυγα συνειδητά να πάω στο Blackout, γιατί ένα από τα πράγματα που με ενοχλούν έντονα σε δωμάτια τρόμου, είναι η δυσανάλογη παροχή πηγών φωτός σε σχέση με το μέγεθος της ομάδας. Εκεί, το διαφημιζόμενο concept ήταν μόνο ένα glowstick για όλη την ομάδα.
Σε ποιο δωμάτιο θα ήθελες να πραγματοποιήσεις κάποια ερωτική σου φαντασίωση
Σε κανένα, γιατί παντού υπάρχουν κάμερες. Αν εστιάσουμε στην ουσία της ερώτησης όμως, με βάση το προσωπικό μου κριτήριο, υπάρχουν χώροι με έντονα αφροδισιακή ατμόσφαιρα στο Order of Light, το Mystic Project, το Luna Mortem και το Motel Paranoia, κυρίως εκτός του δωματίου 696.
Σε ποια ομάδα θα ήθελες να παίζεις αν δεν έπαιζες στην ομάδα σου
Υπάρχουν 128 διαφορετικά άτομα με τα οποία έχω παίξει τουλάχιστον ένα escape room. Με 34 από αυτά έχω παίξει τουλάχιστον 5 παιχνίδια, ενώ με 22 τουλάχιστον 10. Κάθε έναν από αυτούς τους 22 τον νιώθω μέλος της “ομάδας μου”, οπότε η έννοια αυτή στο μυαλό μου είναι αρκετά ευρεία.
Από την άλλη, μιλάμε για ένα hobby στο οποίο η εμπειρία εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από την ομοιογένεια και τη συνεργασία, συνεπώς μου είναι δύσκολο να αναφερθώ σε “επώνυμες” ομάδες που γνωρίζω, αλλά δεν έχω δοκιμάσει να παίξω μαζί τους για να ξέρω αν ταιριάζει ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε σε ένα δωμάτιο.
Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ safe απάντηση τα Popcorn, γιατί και τις δύο φορές που παίξαμε μαζί μέχρι σήμερα κύλησε υπέροχα, με καλή συνεργασία και ωραίο κλίμα, σαν να είχαμε παίξει ξανά και ξανά στο παρελθόν.
Αγαπημένο φαγητό
Νομίζω ότι δεν υπάρχει συνταγή με την οποία να έχω μεγαλύτερο συναισθηματικό δέσιμο από το παστίτσιο της γιαγιάς μου. Το φτιάχνει μέχρι και σήμερα για καλωσόρισμα, κάθε φορά που πηγαίνω στο χωριό για διακοπές.
Αγαπημένο ποτό
Γενικά δεν πίνω ιδιαίτερα, οπότε δεν έχω κάποια σαφή απάντηση. Γευστικά, ας πούμε ότι απολαμβάνω αρκετά λικέρ και το κόκκινο γλυκό κρασί, ειδικά αν είναι λιαστό.
Αγαπημένο video game
Ο αγαπημένος μου τίτλος διαχρονικά είναι το Legend of Zelda – Breath of the Wild. Είναι η χαρά του completionist. Γενικότερα, αγαπημένα brands παιχνιδιών έχω πολλά: Pokemon, The Legend of Zelda, Pro Evolution Soccer, Metroid, Professor Layton. Ειδικά το τελευταίο δοκιμάστε το. Είναι υπέροχα puzzle games με μυστηριώδη πλοκή, που ξεκινάνε απλοϊκά και δυσκολεύουν όσο προχωρά η ιστορία.
Αγαπημένη ταινία-σειρά
Από ταινίες έχω τρεις αγαπημένες που δεν μπορώ να ξεχωρίσω γιατί είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους:
-“Shutter Island” για την υπέροχη σκηνοθεσία, τη σκοτεινή πλοκή και το φοβερό plot twist.
-“The Shawshank Redemption” για τη μαεστρία με την οποία αγγίζει σε βάθος τόσο πολλά ζητήματα.
-“Tick, Tick… Boom!” για το γλυκόπικρο μάθημα που αφήνει, πως ποτέ στη ζωή δεν είναι αργά, ενώ ταυτόχρονα τίποτα δεν είναι δεδομένο.Από σειρές, δεν ξέρω αν θα έχω ποτέ την ευκαιρία και την τύχη να δω κάτι πιο πλήρες, πιο συμπαγές, πιο καθηλωτικό και πιο πρωτότυπο από το “Dark”.
Τι σημαίνει escape room για εσένα
Είναι η αγαπημένη μου μορφή κοινωνικής ψυχαγωγίας. Ο καλύτερος τρόπος να αποδράσω από τα προβλήματα και το άγχος της καθημερινότητας, ενώ ταυτόχρονα εξασκώ το μυαλό μου και έρχομαι κοντά με φιλικά μου πρόσωπα.
Άλλα χόμπι
Αν και τώρα τελευταία έχει μειωθεί ο χρόνος που αφιερώνω σε χόμπι γενικότερα, προσπαθώ να ξαναβάλω έντονα στη ζωή μου ασχολίες που είχα από παιδί, όπως το θέατρο, τη μουσική, τη λογοτεχνία και το ποδόσφαιρο.
Τρείς λέξεις που σε χαρακτηρίζουν
Αγχώδης: Δυστυχώς υπεραναλύω τα πάντα.
Ειλικρινής: Ανάλογα με την περίσταση κυμαίνεται από κορυφαίο προτέρημα έως τεράστιο ελάττωμα.
Επίμονος/Πεισματάρης: Όταν είμαι σίγουρος πως θέλω να ασχοληθώ με κάτι ή να πετύχω κάποιον στόχο, θα αφιερώσω όλη μου την ενέργεια.Ποιον άλλον Escaper θα ήθελες να δεις κάποια στιγμή Escaper του μήνα
Θα πω τα Popcorn, μιας και τους ανέφερα και νωρίτερα.
Πες κάτι για την ομάδα σου
Όπως είπαμε ήδη, είναι πολλοί οι άνθρωποι που θεωρώ “ομάδα μου”, άρα δε θα αναφερθώ στα πρόσωπα, αλλά στα συναισθήματα. Λατρεύω λοιπόν το γεγονός, ότι μέσα από τα escape rooms έχω την ευκαιρία να γνωρίζω καλύτερα ανθρώπους που από γνωστοί έγιναν φίλοι, φίλους που από απλή παρέα έγιναν κολλητοί και έχουμε μοιραστεί τόσα γέλια, τόση “έκθεση φαιάς ουσίας” και καταλήξαμε με αφορμή αυτή την ενασχόληση να γνωριστούμε καλύτερα και να εξελίξουμε ο ένας τον άλλον.
Θέλεις να προσθέσεις κάτι;
Με δεδομένο το θέμα της συζήτησης, εύχομαι απλώς να συνεχίσουν να δημιουργούνται όλο και περισσότερα καινούργια δωμάτια στη χώρα μας, ο κόσμος να τα στηρίζει όλο και περισσότερο και σαν αποτέλεσμα, να δούμε πολλές καλές δουλειές σε όλα τα είδη δωματίων και όχι μόνο στην εύκολη λύση των δωματίων τρόμου.
