Το «Thriller» του Michael Jackson που κυκλοφόρησε πριν από 35 χρόνια (30 Νοεμβρίου 1982), έχει σπάσει κάθε πιθανό ρεκόρ. Βασικά είναι αυτούσιος ο ορισμός του ρεκόρ μέχρι και σήμερα που o βασιλιάς της ποπ δε ζει.

Σύμφωνα με τη Wikipedia, οι συνολικές πωλήσεις του άλμπουμ αγγίζουν τα 66 εκατομμύρια παγκοσμίως, με τα επίσημα νούμερα όσον αφορά στους original δίσκους να υπολογίζονται στα 47.3 εκατομμύρια αντιτύπων. Άλλες πηγές κάνουν λόγω για 100 εκατομμύρια πωλήσεων ανά την υφήλιο και 30 φορές πλατίνα μόνο στις Η.Π.Α… Όπως και να έχει οι σχετικές απόψεις διίστανται και… τριίστανται κοκ ανάλογα με το μέσο αναπαραγωγής.

Ωστόσο, η επιτυχία που μεταφράζεται ως σαρωτική μέσα από οικονομικά στοιχεία ίσως να είναι μόνο κατά το ήμισυ αντιπροσωπευτική για το πόσο «οδοστρωτήρας» υπήρξε αυτό το άλμπουμ.

Δεν ήταν (και είναι) καθοριστικό μόνο για τη μουσική βιομηχανία. Όσο βαρύγδουπη και να ακουστεί η λέξη «ορόσημο», δε μπορούμε να την αρνηθούμε ούτε από τον ίδιο Μάικλ Τζάκσον ούτε από τα μουσικά δρώμενα που επαναπροσδιόρισε εν έτει 1982.

Ήταν εξίσου κρίσιμο και για τον ίδιο τον βασιλιά της ποπ ως επαγγελματία που κατέκτησε την τελειότητα, αυτήν που είχε βάλει στο μυαλό του ως πήχη και αναγκαστικά βρέθηκε ξεκρέμαστος από στόχους και σκαλοπάτια για να ανέβει στη λεωφόρο της δόξας.

Τί γίνεται όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο; Συνήθως τα βάζουμε με τον εαυτό μας. Στα παρακάτω facts, βρίσκεις όλα τα επιχειρήματα που επιβεβαιώνουν ότι το «Thriller» κατέκτησε με την αξία του 35 χρόνια πριν, με μιας την επιτυχία και τη λατρεία του κόσμου, όπως και εκείνα που εξηγούν για ποιο λόγο δεκαετίες μετά δεν έχει εκθρονιστεί.

Η κινηματογραφική «κρυάδα»

Να ‘ναι καλά αυτό το άλμπουμ που ζήσαμε για να δούμε αυτό το κινηματογραφικό απαύγασμα. Ο Μπεν Στίλερ και ο Όουεν Γουίλσον μιμούνται Μάικλ Τζάκσον στο «Beat it» και τους κρίνει ο Ντέιβιντ Μπόουι (!). Για το Zoolander του 2001, η σκηνή που ακολουθεί θεωρείται αστεία.

Το διαφημιστικό των 5 εκατ. δολαρίων

Ήταν τόσο εκρηκτική η επιτυχία του «Thriller» που δε θα ήταν υπερβολή αν πούμε ότι ο Μάικλ Τζάκσον τους πουλούσε όλους και τους αγόραζε σε περίπτωση που το ήθελε. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, οι μάνατζέρ του πλησίασαν διαδοχικά τις εταιρείες Coca Cola και Pepsi για να βολιδοσκοπήσουν την κατάσταση και να δουν πόσα χρήματα «έπιανε» το «αστέρι» ως κεντρικό πρόσωπο των προωθητικών τους ενεργειών. Η πρώτη προσέφερε 1 εκατομμύριο δολάρια -ποσό ασύλληπτο για την εποχή- όμως ο Τζάκσον κατέληξε στην Pepsi για το πενταπλάσιο και με σκοπό να δώσει έναν πιο νεανικό αέρα στο προϊόν. Δε χρειάζεται να πούμε ότι πρώτη φορά στα χρονικά «έπεφταν» στο τραπέζι τέτοια ποσά διαπραγμάτευσης.

Το εξονυχιστικό «ξεσκαρτάρισμα»

Όταν βγάζεις ένα άλμπουμ με 9 τραγούδια και σχεδόν όλα είναι αδιαμφισβήτητες επιτυχίες, μέχρι και σήμερα, είναι σχεδόν αυτονόητο το γεγονός ότι αφενός μεν έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, αφετέρου πως έγινε ένα γενναίο ξεσκαρτάρισμα μέσα από πολύ ποιοτικό υλικό.

Λέγεται ότι ο Μάικλ Τζάκσον και ο παραγωγός του Κουίνσι Τζόουνς άκουσαν τουλάχιστον 700 υποψήφια τραγούδια για να καταλήξουν στα τελικά εννέα που συμπεριλήφθησαν στο «Thriller». Επίσης, αυτό που συνήθως περνάει στα ψιλά γράμματα είναι το ότι οι τρανταχτές επιτυχίες «Beat It, «Billie Jean», «Wanna Be Startin’ Somethin’» και «The Girl Is Mine» αποτελούν συνθέσεις του ίδιου του Τζάκσον.

Ο δε Κουίνσι Τζόουνς, μόλις πέρυσι κατάφερε να κερδίσει το δικαστήριο στο οποίο είχε αποταθεί για τα δικαιώματα τραγουδιών όπως το «Billie Jean» και το «Thriller», κατηγορώντας την εταιρεία του Τζάκσον πως παράνομα διασκεύασε μερικά από αυτά χωρίς τη δική του άδεια και με σκοπό να τον «πετάξει» έξω από τα κέρδη. Του επιδικάστηκαν 9.4 εκατομμύρια δολάρια, πολύ λιγότερα από ό,τι ζητούσε (!) βέβαια, ωστόσο οι ένορκοι του έδωσαν δίκαιο.

Ήταν η «εκδίκηση» του Τζάκσον

… στην αποτυχία του «Off the wall».

Είναι λίγο αστείο εντωμεταξύ να μιλάμε για αποτυχία αναφορικά με το άλμπουμ του 1979, που πούλησε πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα. Για τον Τζάκσον όμως ήταν, γιατί δεν είχε κερδίσει το αντίστοιχο βραβείο για το καλύτερο άλμπουμ.

«Όταν δε βραβεύθηκε για το καλύτερο άλμπουμ, ήταν τόσο εκνευρισμένος που έγραψε στον καθρέφτη του δωματίου του με το κραγιόν της αδερφής του Λατόγια ότι θα πουλούσε 50 εκατομμύρια δίσκους με το επόμενο του άλμπουμ», είχε δηλώσει σχετικά στενός του συνεργάτης, πράγμα που αποδείχτηκε τουλάχιστον προφητικό.

Το 1984, το «Thriller» απέσπασε 8 Grammy και οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τα 100 εκατομμύρια παγκοσμίως.

Το βίντεο κλιπ «έπος»

Ο σκηνοθέτης των ταινιών «The Blues Brothers» και «Ένας Αμερικανός λυκάνθρωπος στο Λονδίνο» Τζον Λάντις έφτιαξε ουσιαστικά μία ταινία μικρού μήκους.

Το 14άλεπτο βίντεο κλιπ έπος για το «Thriller» δεν ήταν μόνο πρωτοποριακό για την εποχή του· ήταν πολύ μπροστά γενικώς, αφού μεταξύ άλλων το θέμα του ήταν ας πούμε ο… τρόμος των ζόμπι και όχι κάτι εύπεπτο.

Ύστερα από τριανταπέντε χρόνια, συζητάμε ακόμη για αυτό, ενώ επιφανείς μουσικοί παραγωγοί ανά τον κόσμο διατείνονται πως αποτελεί ορόσημο του «πριν και μετά» όσον αφορά στα μουσικά βίντεο κλιπς με την κινηματογραφική αισθητική του.

«Γροθιά» στον ρατσισμό

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εντοπίζουν ένα διαφορετικό MTV προ «Beat it» εποχής. Διάφοροι μαύροι καλλιτέχνες -τρανταχτό παράδειγμα ο Ρικ Τζέιμς- αποκλείονταν από τις μεταδόσεις με τη δικαιολογία ότι δεν παίζονταν βίντεο κλιπ r ‘n’ b μουσικής. Το «Beat it», θέλοντας και μη, το MTV το έπαιξε και ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο όσον αφορά στην προβολή μουσικών όπως ο Prince.

Το «Thriller» εξάλλου, στο σύνολό του, απέδειξε κάτι εξίσου σημαντικό: ότι δεν υπάρχουν στεγανά ούτε «πρέπει» στη μουσική και πως ένα τραγούδι ή άλμπουμ γενικότερα μπορεί να εμπεριέχει πολλά στοιχεία από διαφορετικά είδη. Ότι η μουσική δεν έχει προέλευση, καταγωγή, και πως μπορεί να είναι διεθνής, να μιλά στις καρδιές των ανθρώπων ανεξάρτητα από το χρώμα, την προέλευση, την ηλικία και την παιδεία τους. Η απήχησή του σε πωλήσεις και διαφορετικά ραδιόφωνα παγκοσμίως άλλωστε, δεν άφησε περιθώρια ενστάσεων.

Το εφαλτήριο για το extreme makeover του Μάικλ Τζάκσον

Το «Thriller» ουσιαστικά ήταν αυτό που ήθελε ο Μάικλ Τζάκσον για να νιώσει πως ξεχώριζε επιτέλους από τα αδέρφια του. Επιτέλους τον χαρακτήρισε «βασιλιά της ποπ» με αμέτρητα δημοσιεύματα να τον αποθεώνουν μέρα νύχτα. Κι ενώ υπό κανονικές συνθήκες άλλος στη θέση του θα αισθανόταν «θεός», για κάποιον μη προφανή λόγο, άρχισαν να τον πειράζουν όλα πάνω του και να θέλει να ανταποκριθεί στα standards των ΜΜΕ που είχε ήδη κερδίσει.

Έτσι, μετά την περιβόητη περιοδεία «Victory» και το 1987 με την κυκλοφορία του «Bad» ξεκίνησαν τα αλλεπάλληλα χειρουργεία για να φτάσει το 1991 να έχει διαφορετικό χρώμα.

«Ήθελε να είναι και να παραμείνει ο βασιλιάς της ποπ. Ήθελε να πάρει τον εαυτό του από το ένα “μέρος” και να τον πάει στην άλλη άκρη. Ίσως γι’ αυτόν, το “φυσικό μέικ απ” να αποτελούσε κομμάτι της μεταμόρφωσης που ήθελε να κάνει, πρώτα μέσα του», γράφουν τα ξένα μέσα.

Το ντουέτο με τον Πολ Μακ Κάρτνεϊ

Το πρώτο single που επέλεξε να βγάλει από το «Thriller» ο Τζάκσον, ήταν η συνεργασία του με τον Πολ Μακ Κάρτνεϊ στο «The girl is mine». Οι κριτικοί έσπευσαν να στηλιτεύσουν την επιλογή του, αλλά και να «στολίσουν» το τραγούδι με διόλου κολακευτικά σχόλια, όμως τα pop charts το έστειλαν απευθείας στο νο. 2. Ήταν κοινό μυστικό του περιβάλλοντός του πάντως, ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή ο βασιλιάς της ποπ αισθανόταν τρομερά μειονεκτικά απέναντι στους Beatles και τον Έλβις Πρίσλεϊ, γιατί ο κόσμος για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο έδειχνε κάπως απρόθυμος να τον τοποθετήσει στο ίδιο βάθρο. Το «Thriller» βέβαια, όχι μόνο του προσέφερε αυτό που ήθελε διακαώς, να τον καθιερώσει δηλαδή στο μουσικό πάνθεον και να του χαρίσει αμύθητα πλούτη.

Ζήτημα «ευχής και κατάρας»

Το «Thriller» σύμφωνα με τους κοντινούς του ανθρώπους ήταν ευχή και κατάρα για τον Μάικλ Τζάκσον. Η ανυπολόγιστου μεγέθους επιτυχία για την οποία ανυπομονούσε τόσο πολύ και εν τέλει έσκασε σα μετεωρίτης μετατράπηκε εύκολα σε θηλιά γύρω από τον λαιμό του. Με τίποτα λιγότερο από αυτό δεν ήταν πια ευχαριστημένος, ενώ ζούσε με την ανησυχία της πτώσης από την κορυφή. Το ντόμινο που ακολούθησε πέρα από τη μεταμόρφωσή του σε άνθρωπο… φάντασμα, συμπεριλάμβανε και τις διάφορες εξαρτήσεις που προέκυπταν η μία πίσω από την άλλη. Εν ολίγοις, δε μπόρεσε ποτέ να διαχειριστεί την επιτυχία, να τη «μεταβολίσει» και να πάει παρακάτω. Έκανε «παρέα» με τον φόβο.

Η «κληρονομιά», τα αντίγραφα και τα κακέκτυπα

Η απόλυτη επιρροή είναι μέχρι και σήμερα. Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δε ντρέπονται να παραδεχθούν ότι κοπιάρουν και προσαρμόζουν στοιχεία του Τζάκσον στη δική τους μουσική περσόνα. Aνάμεσα σε αυτούς είναι το εφηβικό ποπ είδωλο Τζάστιν Μπίμπερ, αλλά και ο Κρις Μπράουν που έχει αναφερθεί πολλάκις προς το πρόσωπό του αποκαλώντας τον «είδωλό» του, έχει σαμπλάρει το «Human Nature» σε δικό του τραγούδι και του έχει κάνει διάφορα «αφιερώματα». Όσο για τον Μπρούνο Μαρς ή τον Τζάστιν Τίμπερλέικ, η άμεση σύνδεσή τους είναι απλά αυτονόητη.

Πηγή